دبیر فدراسیون تشکلهای صنایع غذایی با اشاره به مطالب فوق و با بیان اینکه ساختارهای تولید باید قانونی شوند، گفت: در وزارتخانههای تولیدی باید به افرادی که دغدغه تولید دارند مسوولیت داده شود. سال گذشته در مراجعاتی که تولیدکنندگان به وزارتخانهها داشتند بارها این عبارت را از مسوولان شنیدند که «تولیدکنندگان میخواهند از شعار سال به نفع خود استفاده کنند»؛ این در حالی است که نسبت اقتصاد و تولید مانند رابطه ماهی و دریاست که اگر دریا نباشد ماهی هم نمیتواند ادامه حیات دهد. پس اگر توجه واقعی به تولید میشد شاید شرایط اقتصادی کشور به این سمت هدایت نمیشد. محسن نقاشی با اشاره به برخوردهای غیرمیهنی در ادارات با تولیدکنندگان ادامه داد: گاهی یک تولیدکننده در ادارات دولتی به مثابه یک مزدور قلمداد میشود از این رو باید مسوولان رده پایین که تولیدکنندگان با آنها سروکار دارند آموزشدیده شوند. هیچ تولیدکنندهای تمایل ندارد که قیمت تمامشده محصولاتش را افزایش بدهد اما با افزایش هزینههای جانبی تولید از جمله آب، برق، گاز و سایر مواد اولیه نمیتوان انتظار داشت که قیمتها ثابت بماند.
دبیر فدراسیون تشکلهای صنایع غذایی تصریح کرد: اگر دولت میخواهد تورم را مهار کند باید از تولید حمایت جدی کند تا هزینه تمامشده پایین بیاید؛ این موضوع باعث کاهش تورم خواهد شد. به گفته وی؛ تولیدکنندگان بالاترین رقم مالیات را پرداخت میکنند اما دلالها که هیچگونه اشتغالی در کشور ایجاد نمیکنند و عاملان اصلی ایجاد تورم محسوب میشوند از پرداخت هرگونه مالیات معافند. باید دستهای این افراد را در اقتصاد کوتاه کرد. این فعال اقتصادی با بیان اینکه گره اقتصاد شناسایی شده اما کمتر به آن میپردازند، گفت: امارات از تولیدکنندگان ایرانی که به آن کشور مهاجرت کردند حمایت کرده و تسهیلات با سود پایین در اختیار آنها قرار میدهد، این در حالی است که بسیاری از واحدهای تولیدی در شهرکهای صنعتی به حالت تعطیل و نیمهتعطیل درآمدهاند.
وی بین تشکلهای تولیدی و تشکلهای بازرگانی تفاوت قائل شد و افزود: دولت زمانی که میخواهد بندی در قانون فضای کسب وکار اصلاح کند از اتاق بازرگانی استعلام میگیرد اما آنها بازرگان هستند. کدام تولیدکننده بدون داشتن کارت بازرگانی میتواند وارد اتاق شود؟ باید کارت بازرگانی داشته باشد و تولیدکنندهای که کارت بازرگانی نداشته باشد در آن نهاد به رسمیت شناخته نمیشود. نقاشی در پایان تصریح کرد: در شرایط فعلی کارگر و کارفرما از کاری که میکند لذت نمیبرد؛ کارفرما با چنگ و دندان کار را پیش میبرد. یک برند مواد غذایی نمیتواند ساعتی قیمتها را بالا ببرد، این در حالی است که قیمت مواد اولیه ساعتی بالا میرود و این موضوع به تولید ضربه وارد میکند.
منبع: دنیای اقتصاد